16.11.2020

16 listopada - Międzynarodowy Dzień Tolerancji

16 listopada na całym świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Tolerancji, ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 12 grudnia 1995 roku, z inicjatywy UNESCO

Inicjatywa ta spowodowana była pogłębiającymi się zjawiskami:

nietolerancji, przemocy, nacjonalizmu, rasizmu i antysemityzmu, jakim towarzyszyła marginalizacja i dyskryminacja mniejszości.

Tolerancja jest ogromną wartością, która idzie w parze z wolnością.

Tego dnia warto poświęcić chwilę i zastanowić się nad własną postawą wobec innych ludzi, również tych z którymi żyjemy na co dzień – koleżanek, kolegów, znajomych, osób dorosłych.

Czym jest TOLERANCJA? Artykuł I „Deklaracji Zasad Tolerancji” brzmi:

„Tolerancja to szacunek, akceptacja i uznanie bogactwa różnorodności kultur na świecie, naszych form wyrazu i sposobów na bycie człowiekiem. Sprzyja jej wiedza, otwartość, komunikowanie się oraz wolność słowa, sumienia i wiary. Tolerancja jest harmonią w różnorodności. To nie tylko moralny obowiązek, ale także prawny i polityczny warunek. Tolerancja – wartość, która czyni możliwym pokój – przyczynia się do zastąpienia kultury wojny kulturą pokoju”.

 

Według zapisów w „Deklaracji…” tolerancja to:

• • respektowanie cudzych praw i cudzej własności;
• • uznanie i akceptacja różnic indywidualnych;
• • umiejętność słuchania, komunikowania się i rozumienia innych;
• • docenianie rozmaitości kultur;
• • otwarcie na cudze myśli i filozofię;
• • ciekawość i nie odrzucanie nieznanego;
• • uznanie, że nikt nie ma monopolu na prawdę.

Pamiętajmy, że tolerancja to postawa społeczna i osobista odznaczająca się poszanowaniem poglądów, zachowań i cech innych ludzi, a także ich samych. 

Jak budować w sobie postawę tolerancji?

• ¬ Doceniaj drugiego człowieka.
• ¬ Szanuj każdą osobę, żeby czuła się równa!
• ¬ Szanuj poglądy i upodobania innych osób – mają do nich prawo.
• ¬ Nie wyśmiewaj się z wyglądu innych ludzi.
• ¬ Nie krytykuj wypowiedzi innych.
• ¬ Pamiętaj, że każdy ma takie same prawa!
• ¬ Szanuj inne kultury i zwyczaje.

• ¬ Pamiętaj o tym, że każdy człowiek jest inny – i ma do tego prawo!

• ¬ Nie wyśmiewaj się z czyjejś inności
• ¬ Szanuj i akceptuj niepełnosprawność ludzi.
• ¬ Szanuję zdanie innych.
• ¬ Słuchaj i staraj się zrozumieć innych ludzi.

 

Z okazji Dnia Tolerancji życzę Wam szacunku, empatii, spokoju i wolności od nienawiści 

 

 

 

 

 

09.11.2020

JAK ZMOTYWOWAĆ SIĘ DO NAUKI?

Po raz kolejny przyszło nam się mierzyć ze zdalnym nauczaniem. Pomimo wcześniejszych doświadczeń, jest to wyzwanie zarówno dla uczniów jak i nauczycieli. 

Nauka w warunkach domowych wymaga dużo samodyscypliny i samozaparcia. Jak w takim razie zmotywować się do nauki? Poniżej zamieszczam kilka przydatnych wskazówek.

1. Bądź wypoczęty!

Zrelaksowani, wypoczęci, dużo chętniej mobilizujemy się do działania.

 

2. Stwórz przyjemne miejsce

Uporządkowane, schludne, miłe i komfortowe miejsce pozytywnie wpływa na poziom naszego skupienia i utrzymanie pozytywnej energii.

3. Nastaw się pozytywnie !! 

Nastawiając się na sukces pobudzamy się do działania, przez co wszystko idzie sprawniej
 i łatwiej. Jest to wielka moc sprawcza i magnes przyciągający sukces i dobre emocje!

4. Zrób listę rzeczy do zrobienia!

Lista jest mapą, dzięki której wiesz, w którym kierunku się udać i co konkretnie robić. Zaczynaj od rzeczy najtrudniejszych i najbardziej czasochłonnych.

 

5. Zaznaczaj swoje postępy!

Śledzenie swoich postępów i widok „odhaczonych” zadań jest motywujący i przy okazji miły dla oka.

6. Nagradzaj siebie 

Chwila odpoczynku przy ulubionej grze , odcinek ulubionego serialu, kawałek ciasta czy batonika po skończonej pracy stanowi paliwo dla naszej motywacji.

 

POWODZENIA! 

 

Co  Ty Rodzicu możesz zrobić aby wspomóc swoje dziecko w zdalnej nauce?

1. Zapewnij dziecku stałe, własne miejsce do pracy.
2. Zadbaj o usunięcie rzeczy, które mogą rozpraszać uwagę.
3. Pilnuj, aby pomieszczenie było starannie wywietrzone.
4. Zadbaj, aby dziecko miało przy sobie coś do picia- najlepiej wodę lub herbatę. 
5. Ogranicz spożywanie przez dziecko słodyczy – cukier w nadmiarze pobudza i utrudnia koncentrację.
6. Pamiętaj o przygotowywaniu dla Twojego dziecka zbilansowanych posiłków zawierających białko, tłuszcz roślinny i złożone węglowodany.
7. Na koniec pamiętaj aby Twoje dziecko na 2 godziny przed snem nie korzystało z żadnych urządzeń ekranowych (telewizja, komórka, tablet, komputer) – niech ten czas wykorzysta na wyciszenie się i odpoczynek.

 

 

 

 

 

 

 

01.06.2020

STRES – WRÓG CZY PRZYJACIEL?

Każdy z nas niejednokrotnie doświadczył stresu w większym lub mniejszym natężeniu. Na świecie nie ma chyba człowieka, który nie odczuwał stresu. Problem stresu dotyczy każdego człowieka, niezależnie od kraju pochodzenia czy kultur. Dotyczy on tak samo dorosłych jak i dzieci.

Czym jest stres i jak sobie z nim radzić? Czy jest on naszym wrogiem czy przyjacielem?

W dzisiejszym poście postaram się odpowiedzieć na te pytania.

Zacznijmy od wyjaśnienia samego pojęcia stresu.

Stresmożna najprościej zdefiniować jako fizjologiczną reakcję organizmu na zagrażające wydarzenia.  Czyli stres to odpowiedźnaszego ciała na wydarzenia, które zakłócają jego równowagę, obciążają lub przekraczają nasze zdolności do skutecznego poradzenia sobie. Wydarzenia zakłócające określamy jako stresory. Ich źródło może być zarówno fizyczne (np. choroby, hałas, przeludnienie, katastrofy naturalne) jak i społeczne (np. sprawdzian, egzamin,  brak zatrudnienia, problemy rodzinne, utrata ukochanej osoby, doświadczanie przemocy).

Owe stresory mogą też się różnić pod względem siły oddziaływania. Na co dzień możemy  mieć do czynienie z niedużymi stresorami i można określić je jako zwykłe, codzienne utrapienia. Pomimo niewielkiej „siły rażenia” mogą być problematyczne ze względu na swoją powszechność (np. przebita opona, spóźnienie, konflikt z przełożonym). Jeśli mamy do czynienia z sytuacjami, które związane są bezpośrednio z tzw. zmianami życiowymi, mówimy o  stresorach poważnych. Będą to okoliczności o charakterze życiowego przełomu, jak wejście na kolejny etap nauki, zmiana szkoły, miejsca zamieszkania,  zmiana pracy, czy narodziny nowego członka rodziny. Wyróżniamy jeszcze stresory katastrofalne, cechujące się oddziaływaniem na całe grupy ludzi w dramatyczny sposób (np. wojny, katastrofy naturalne, zamachy terrorystyczne, epidemie), uderzające w najbardziej podstawowe ludzkie potrzeby i wartości, jak życie czy bezpieczeństwo. Stres który im towarzyszy ma zwykle ekstremalny, niekiedy traumatyczny wymiar i może pozostawiać długotrwały ślad psychiczny. 

Podsumowując, stresujące sytuacje mogą mieć różny poziom nasilenia.Chciałam w tym miejscu również zauważyć, że stres wcale nie musi się jedynie wiązać z wydarzeniami negatywnymi. Wspólny wyjazd klasowy, randka, święta, awans w pracy, ślub czy duża wygrana w grach losowych to także potencjalnie poważne stresory. Istotą stresu jest więc nie tyle obecność wydarzenia przykrego, co konieczność zaadaptowania się, przystosowania do nowej sytuacji stanowiącej wyzwanie, wymagającej zmiany by odzyskać równowagę. Stres staje się potencjalnie większy im mamy większą konieczność adaptacyjnej zmiany. 

Badacze zajmujący się zjawiskiem stresu, dzielą stres na dwie podkategorie: stres „negatywny” – tzw. dystres, który działa na nas paraliżująco i destrukcyjnie, hamuje naszą motywację, zniechęca i blokuje przed dalszym działaniami, oraz stres „pozytywny” – eustres, który może dodawać energii, motywować, ekscytować,jest siłą napędową do działania, do zmian, szybszego podejmowania decyzji; pobudza nas do działania.

 

Po co człowiekowi stres?

Najczęściej stres kojarzy się nam negatywnie, chętnie wyeliminowalibyśmy go z naszego życia. Nie chcemy się stresować, bo nie jest to dla nas przyjemne. Jednak stres  w życiu jest potrzebny. Chciałabym w tym miejscu skupić się nad rolą stresu w życiu. Obserwując występowanie stresu u wszystkich ludzi, można przypuszczać, że w trakcie ewolucji naszego gatunku odgrywał on istotną rolą. Kiedy się stresujemy, możemy zauważyć, że nasze serce zaczyna nam mocniej bić. Pogłębia się oddech, robi się gorąco, można się spocić, a nawet trząść. Wyostrzają się nam zmysły. Czemu to wszystko jednak służy? Dlaczego s stresującej sytuacji tak trudno jest skupić się na czymś innym? Przekonującego wyjaśnienia dostarcza hipoteza tzw. „reakcji walki/ucieczki”. „Wyobraźmy sobie człowieka sprzed wielu tysięcy lat, którego utrapienia były inne niż współczesnego – dzikie i niebezpieczne zwierzęta grasujące w puszczy, nieprzewidywalna pogoda, wrodzy współplemieńcy. W takiej sytuacji możliwość szybkiej mobilizacji „maszynerii organizmu” mogła decydować o przeżyciu. Stan organizmu na „wysokich obrotach” mógł sprzyjać w walce z groźnym zwierzęciem, lub w ucieczce przed nim. Mocno bijące serce pozwalało skutecznie ukrwić mięśnie, a głębokie oddechy zapewniały im tlen niezbędny do wzmożonego działania. Pot pozwalał utrzymać tę maszynerię w równowadze poprzez schładzanie, a skupienie się na tym co dzieje się tu 
i teraz (wyostrzenie zmysłów) umożliwiało skuteczną walkę lub ucieczkę.” (Grzegorz Mączka, „Stres – co to jest i jak sobie z nim radzić?”) Patrząc na stres z tej perspektywy można potraktować go jako naszego sprzymierzeńca – reakcję organizmu dodającą nam energii 
i mobilizującą nasze zasoby by zmierzyć się z wyzwaniem. 

Biorąc pod uwagę powyższą hipotezę, można przypuszczać,  że stres lepiej służył człowiekowi sprzed tysięcy lat niż współczesnemu. „Dziś mądry ludzki organizm może przygotowywać nas do walki/ucieczki częściej niż byśmy sobie tego życzyli i reagować na codzienne i częste utrapienia tak jak na spotkanie z dzikim zwierzęciem. Organizm będący tak często w „pełnej mobilizacji” może ponosić nadmierne koszty w postaci wyczerpania, zwiększonej podatności na choroby i gorszego funkcjonowania.” (Grzegorz Mączka, „Stres – co to jest i jak sobie
 z nim radzić?”).

Obserwując ludzi, można zauważyć, że ta sama sytuacja u jednych wywołuje stres u innych nie lub poziom przeżywanego stresu jest inny. Np. wystąpienie przed całą klasą dla jednego ucznia będzie prawdziwym koszmarem a dla innego ekscytującym wyzwaniem.  Od czego w takim razie zależy to, że się stresujemy? Przede wszystkim zależy to od subiektywnej oceny sytuacji, czyli od tego w jaki sposób oceniamy to co się dzieje lub ma się zdarzyć. 
W psychologii nazywamy to oceną poznawczą. Uwzględnia ona także naszą ocenę własnej skuteczności radzenia sobie. „Tym samym bardziej konstruktywnie stresują się osoby, które postrzegają stresory jako wyzwania, a własne możliwości radzenia sobie jako wystarczające (np. nie stresuję się przed egzaminem bo oceniam go jako niezbyt trudne wyzwanie i wierzę w swoje przygotowanie do niego i inteligencję). Można powiedzieć że dla nich stres jest jak wiatr wypełniający żagle okrętu, na którym wyszkolona załoga potrafi wykorzystać potencjał powiewów by płynąć szybko. Ten sam wiatr może budzić niepokój załogi, która się go obawia i w niepomyślnej sytuacji może dojść do porania żagli a nawet zatopienia okrętu.”(Grzegorz Mączka, „Stres – co to jest i jak sobie z nim radzić?”).

 

Podsumowując powyższe informacje nt stresu, można powiedzieć, że nie jest on ani dobry, ani zły. Biorąc pod uwagę to w jaki sposób oceniamy daną sytuację oraz nasze zasoby wewnętrzne i zewnętrzne, wpłynie to na poziom przeżywanego stresu i to jak sobie z nim poradzimy.

Warto zwrócić uwagę, że nadmiar stresu, także i tego „dobrego”, zbyt długi czas odczuwanego napięcia, brak umiejętności radzenia sobie ze stresem może powodować wiele szkód. Dlatego warto obserwować siebie i częstotliwość występowania objawów stresu, 
w tym: 

➢przyspieszone bicie serca, 

➢płytszy i szybszy oddech, 

➢spocone dłonie, 

➢odczuwanie ciągłego zmęczenia, 

➢problemy z koncentracją, zapamiętywaniem, nauką, 

➢drażliwość, płaczliwość, 

➢odczuwanie bólu brzucha, głowy 

➢problemy ze snem (trudności w zaśnięciu, wybudzanie się), 

➢brak apetytu lub nadmierny apetyt

Jakie szkody może spowodować nadmiar stresu?? 

Przewlekły stres może  mieć skutki zarówno fizyczne jak i psychiczne.

Do skutków psychicznych mogą należeć:

- problemy z pamięcią i koncentracją

- rozdrażnienie, niestabilność emocjonalna

- upośledzenie funkcji poznawczych

- zaburzenia nerwicowe

- depresja.

Do skutków fizycznych mogą należeć:

- dolegliwości bólowe (głównie bóle głowy lub pleców)

- chroniczne wyczerpanie i zmęczenie

- choroby układu pokarmowego (wrzody, zespół jelita drażliwego)

- częste infekcje

- choroby układu krążenia (nadciśnienie, udar mózgu,zawał serca)

-cukrzyca, otyłość.

 

Jak poradzić sobie ze stresem?

Każdy z nas przeżywa stres w mniejszym lub większym stopniu, skoro nie da się od niego uciec, warto podjąć wyzwanie i spróbować go „oswoić”. Nie jest to łatwe zadanie, ale niewątpliwie pomoże Ci to w radzeniu sobie z późniejszymi trudnymi sytuacjami.

Poniżej przedstawiam kilka podstawowych wskazówek poradzenia sobie ze stresem.

• Po pierwsze uwierz w siebie – pamiętaj, że to czy źle lub dobrze myślisz o sobie zależy 
  w dużej mierze od tego czego o sobie nauczyłeś się w życiu, i że w znacznym stopniu możesz wzmocnić wiarę w siebie. Daj więc sobie szansę i naucz się pozytywnych rzeczy 
  o sobie,
• Po drugie traktuj trudności jak wyzwania – niemal niezależnie od tego jakie trudności nas spotykają, zawsze możemy się dzięki nim czegoś nauczyć i znajdować w tym energię. 
• Po trzecie naucz się odprężać – tak samo jak organizm potrafi przystąpić do mobilizacji 
  w postaci reakcji stresowej, może też się skutecznie odprężyć. 
• Po czwarte bądź aktywny – aktywność fizyczna to jeden z prostych i skutecznych sposobów radzenia sobie ze stresem. Jesteś spięty? Idź na pobiegać!
• Po piąte poznaj i szanuj swoje uczucia – doświadczane emocje to ważne wskazówki od naszego ciała i umysłu. Staraj się ich słuchać i traktuj jak sprzymierzeńców,
• Po szóste skorzystaj z pomocy – rozmowa z bliską osobą o tym co trudne potrafi nieraz radykalnie zmienić postrzeganie trudności. Możesz też skorzystać z porady psychologa lub psychoterapeuty. (Mączka G., „Stres – co to jest i jak sobie z nim radzić?”).

 

Życzę Wam, jak najmniej stresujących sytuacji, wiary we własne siły i skutecznego radzenia sobie ze stresem

Pozdrawiam

Katarzyna Prochera

 

 

Materiały źródłowe

Mączka G., „Stres – co to jest i jak sobie z nim radzić?” - www.centrumdobrejterapii.pl

AronsonE., Wilson T., Akert R., Psychologia społeczna,Wydawnictwo Zysk i S-ka, Warszawa 1994 

Zimbardo P., Ruch F, Psychologia i życie,Wydawnistwo Naukowe PWN Warszawa 1996 

http://www.psychoedukacyjnie.pl/blog/wpis/stres-mozesz-sobie-z-nimporadzic/ https://zdrowie.tvn.pl/a/jak-zlagodzic-stres-ktory-towarzyszy-kwarantannie https://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/zdrowie-psychiczne/stres-jak-gopokonac-przyczyny-objawy-i-skutki-stresu-aa-ToT3-RY4a-QzpG.html

https://www.pokonajlek.pl/jak-pokonac-stres/

 

 

 

 

18.05.2020

SKUTECZNE TECHNIKI NABYWANIA WIEDZY

Witajcie!

W kolejnym materiale chciałam Wam przedstawić kilka technik skutecznego uczenia się. 

Uczenie się dla wielu ludzi bywa czynnością mało lubianą. Chyba, że uczymy się czegoś, co nas interesuje. Obecnie jesteście w wieku, w którym uczenie się w szkole – nawet ta forma nauki, jaką macie teraz, jest obowiązkiem. 

Dobrze by było aby sposób w jaki przyswajamy wiedzę był jak najbardziej skuteczny a zarazem jak najmniej czasochłonny.

W dzisiejszym tekście przedstawię Wam kilka technik, których celem jest właśnie skuteczne nabywanie wiedzy J

To co najważniejsze to KONCENTRACJA!!

Czym są owe mnemotechniki? 

Otóż MNEMOTECHNIKAMIokreślamy sposoby poprawiania ludzkiej pamięci. Opierają się na wyobraźni i skojarzeniach. Polegają na tworzeniu umysłowych obrazów przedmiotów i idei, które są zapamiętywane przez mało wykorzystywaną na co dzień prawą półkulę mózgu. Są efektywne 
i umożliwiają skuteczne kodowanie informacji. Są w miarę uniwersalne. Oszczędzają czas i są łatwe 
w opanowaniu. Zaliczamy do nich szereg technik, które pozwolą nam na szybsze uczenie się, zapamiętywanie, a także odtwarzanie informacji np. mnemotechniki pamięciowe. 

Z jednej strony mnemotechniki poprawiają naszą pamięć i koncentrację, a z drugiej ułatwiają zapamiętywanie ważnych haseł, PIN-ów, numerów telefonów czy treści lekcji lub książek. 

Główne korzyści płynące ze stosowania mnemotechnik to: 

• podniesienie poziomu umiejętności potrzebnych w zapamiętywaniu 
•  praktyczne wykorzystanie mnemotechnik.

Używając mnemotechnik, podwyższamy swoje umiejętności potrzebne w zapamiętywaniu takie jak wyobraźnia, koncentracja uwagi, umiejętność kojarzenia czy wizualizacja. Dzięki temu nasza pamięć naturalna zaczyna lepiej funkcjonować. Te łatwe metody pozwalające skutecznie zapamiętywać
 i odtwarzać duże ilości informacji. Dzięki temu są bardzo przydatnym narzędziem podczas nauki.  Stosując mnemotechniki, trenujemy pamięć.

Poniżej znajdziecie kilka mnemotechnik, które możecie wykorzystać podczas uczenia się.

ŁAŃCUCHOWA METODA SKOJARZEŃ (ŁMS)– pozwala na zapamiętywanie pojęć (np. biologicznych, geograficznych), także tych, które nie są ze sobą powiązane. Pojęcia utrwalają się w pamięci dzięki przejaskrawionym, zabawnym, zaskakującym, nielogicznym skojarzeniom. Im bardziej dziwaczne skojarzenia, tym łatwiej je zapamiętać.

Istotą tej techniki jest kojarzenie w pary kolejnych elementów do zapamiętania, w wyniku czego powstaje specyficzny łańcuch skojarzeń. Ma tu miejsce kojarzenie tzw. „wymuszone”, dlatego korzystając z tej metody, musimy opanować umiejętność swobodnego łączenia dowolnych – w tym również odległych – elementów, które niejednokrotnie nigdy dotychczas nie występowały razem.

ZASADY KORZYSTANIA Z ŁAŃCUCHOWEJ METODY SKOJARZEŃ

1. WYOBRAŹ SOBIE TO, CO CHCESZ ZAPAMIĘTAĆ 

2.  Z WYOBRAŻENIEM ŁĄCZ TYLKO DWA WYRAZY (jeśli chcesz zapamiętać słowa: wąż, kubek, fortepian najpierw połącz w obraz węża i kubek –wąż w kształcie kubka z wężowym uszkiem, a potem kubek i fortepian) 

3. WPRAWIAJ W RUCH OBRAZ, KTÓRY SOBIE WYOBRAZIŁEŚ (np. olbrzymi kubek skaczący po klawiszach małego fortepianu)

4.WYOLBRZYMIAJ TO, CO CHCESZ ZAPAMIĘTAĆ (np. mnóstwo kubków oblepiających fortepian). NIECH OBRAZ ,,UROŚNIE” DO MONSTRUALNYCH ROZMIARÓW (np. kubek wielkości fortepianu) 5.UŻYWAJ DO ZAPAMIĘTYWANIA WSZYSTKICH ZMYSŁÓW –smaku, dotyku, słuchu, powonienia (syczące węże oplatające rozgrzany herbatą kubek)

 6.ZASTĘPUJ JEDNE PRZEDMIOTY DRUGIMI (np. pij gorącą herbatę z olbrzymiego fortepianu zamiast kubka)

7.KORZYSTAJ Z PIERWSZEGO SKOJARZENIA, KTÓRE POJAWI SIĘ, GDY PRZECZYTASZ/ZOBACZYSZ TO, CO CHCESZ ZAPAMIĘTAĆ 

Jakie powinny być skojarzenia? Połączenia powinny być oryginalne, przejaskrawione, absurdalne, dziwne, przesadne, kontrastowe… czyli takie, które zwrócą naszą uwagę. Wyobraźnia jest podstawą dobrej pamięci. Powstałe związki powinny przykuwać naszą uwagę, aby dały zadawalające rezultaty. 

MAPY UMYSŁOWE (MAPY MYŚLI)– skuteczny sposób notowania i opracowywania dużych partii materiału. Ułatwiają koncentrację i zapamiętywanie, są obrazowym przedstawieniem szkolnego materiału. Syntetyczne (całościowe) przedstawienie zagadnienia na jednej stronie podkreśla wzajemne powiązania i zależności między poszczególnymi kwestiami, tym samym umożliwiając lepsze zrozumienie tekstu.

KONSTRUOWANIE MAP UMYSŁOWYCH 

1. Poruszamy się od całości do szczegółu.
2.  Rysowanie mapy zaczynamy od centralnie umieszczonego głównego zagadnienia, hasła 

w postaci jednego wyrazu z rysunkiem lub rysunku symbolu. 

3. Następnie przez główne wątki (od rysunku rysujemy linie, nad którymi zapisujemy słowa literami drukowanymi; nad jedną linią może znajdować się tylko jeden wyraz) aż do najbardziej szczegółowych informacji .
4. Mapa może posiadać dowolną liczbę rozgałęzień i kolejnych rozwidleń zależnie od indywidualnych potrzeb.
5.  Mapa musi być plastyczna, kolorowa, zawierać rysunki (proste, śmieszne, nietypowe), symbole, strzałki, inne znaki graficzne.
6. Dodatkowo można różnicować grubość linii zależnie od wagi danej informacji.

 

JAK WYKORZYSTAĆ MAPY MYŚLI? 

• Do powtórek już przerobionego materiału 
• Do pisania wypracowań 
• Do sporządzania notatek z książek, filmów, lektur szkolnych 
• Przy zdawaniu egzaminów
• Przy wystąpieniach publicznych 
•  Przy opracowywaniu projektów

TECHNIKA SŁÓW ZASTĘPCZYCH (TSZ)- dzielenie słowa obcego, które chcemy zapamiętać na części lub sylaby, w sposób intuicyjny. Przykład: angielskie słowo „complicity” oznaczające współudział 
w przestępstwie. Sposobem na zapamiętanie takiego słowa może być podział ma „komp” –młodzieżowe określenie komputera, „Lee” –nazwisko Bruce’a Lee i „city” –z ang. miasto. Tworzę historyjkę, w której Bruce Lee leci siedząc przy biurku, na którym stoi komputer, trzyma w ręku joystick, którym steruje swój magiczny pojazd i ucieka przed latającymi pojazdami policji lawirując między drapaczami chmur w wielkim mieście. Ucieka, bo jest oskarżony o współudział w napadzie na bank. Historyjka rozśmiesza, powodując lepsze zapamiętanie. Stosując TSZ można w bardzo szybkim czasie nauczyć się 1000- 3000 słów, które potrzebne są do komunikacji w obcym języku.

WIERSZYKI MNEMOTECHNICZNE– za ich pomocą jest bardzo łatwo zapamiętać informacje,
np.Odkrycie Ameryki: 1492 r. 

Jeden cztery dziewięć dwa Kolumb swe rzemiosło zna

Wierszyki ułatwiające naukę ortografii polskiej: 

Zapamiętaj zawsze tu Pisz otwarte, zwykłe u 

W słowach skuwka i zasuwka 

Gdyż wyjątkiem są te słówka. 

Wierszyk dotyczący chemii:

Jeśli nie chcesz nosić brody,

 Pamiętaj chemiku młody, 

Wlewaj zawsze kwas do wody.

KODOWANIE INFORMACJI –AKRONIMY-  słowo utworzone przez skrócenie wyrażenia składającego się z dwóch lub więcej słów.Przykład zastosowania: 

Musimy zapamiętać wielkie jeziora Ameryki Północnej: Huron, Ontario, Michigan, Erie, Superior. 

Z pierwszych liter ich nazw tworzymy ,,wyraz” (akronim) będący zakodowaną informacją: H O M E S

 

KODOWANIE INFORMACJI –AKROSTYCHY–przeciwieństwo akronimów. Tworzenie zdań, z których pierwsze litery składają się na wyraz do zapamiętania np. Sam teraz rozluźniam ekstremalne spięcie = STRES. Bardzo prosty sposób mnemotechniczny ułatwiający zapamiętanie jakiejś informacji. Inny przykład użycia akrostychów: do zapamiętania skali wielokrotności matematycznych: Kilo-, hekto-, deka-, metr, decy-, centy-, mili-, 

układamy proste i śmieszne zdanie: Kiepski humor dzisiaj mają dzieci cioci Madzi. 

W tym zdaniu pierwsza litera każdego wyrazu zaczyna się na literę wielokrotności matematycznych, które kolejno musimy zapamiętać.

ZAKŁADKI OBRAZKOWE– słowa powiązane z kolejnymi cyframi –kształtem lub skojarzeniem 

0 –lupa 1 –ołówek, świeca, długopis 2 –łabędź 3 –trójkąt, trójlistna koniczyna 4 –krzesło, stół 5 –dłoń, pięcioramienna gwiazdka , itd.

Aby zapamiętać informacje za pomocą tego systemu, należy ,,zawiesić” je na tych zakładkach 
i dokładnie sobie wyobrazić. Najpierw musimy zobaczyć w myślach zakładkę, np. łabędzia, potem zobaczyć informację, którą trzeba zapamiętać, i połączyć oba obrazy, nałożyć informację na zakładkę
 i wyobrazić sobie.

Np. chcemy zapamiętać liczbę 1504. Zaczynamy myśleć obrazkami: 1 to świeca, 5 to dłoń, 0 to lupa, 
4 to krzesło. Tworzymy w myślach bajkę, łącząc te obrazki w całość, w jakąś sytuację, w której możemy uczestniczyć lub ją filmować, np.: świecę trzymamy w dłoni, patrzymy na nią przez lupę, siedząc na krześle.

BAJKA MNEMTECHNICZNA  - tworząc bajkę mnemotechniczną widzimy to, o czym opowiadamy, czynnie uczestniczymy w tej sytuacji. Widzimy wszystko w kolorach, z zastosowaniem ruchu, dźwięku, a jeśli trzeba też smaku, węchu. Tworząc bajki mnemotechniczne z zastosowaniem systemu zakładek obrazkowych, angażujemy w nie wszystkie nasze zmysły, co gwarantuje bardzo dobre 
i trwałe zapamiętanie liczb czy innych informacji.

 

LITERATURA

Jaworska –Jamruszkiewicz, J. Kurs doskonalenia pamięci. Videograf II. Katowice (2008). 

Łukasiewicz, M. Sukces w szkole. Dom Wydawniczy Rebis. Poznań (2007). 

Poćwiardowska, B. Program profilaktyczny dla młodzieży gimnazjalnej ,,PUZZLE”. Wydawnictwo JEDNOŚĆ. Kielce (2004). 

http://www.pg3.kluczbork.pl/dodatkowe_dane/skuteczne_t echniki_nabywania_wiedzy.pdf

 

 

 

14.05.2020

Witajcie drodzy uczniowie!!

W ostatnim materiale pisałam o tym jak powinniście kształtować nawyk uczenia się. W dzisiejszym poście miało być o skutecznych technikach nabywania wiedzy. 

Analizując temat doszłam jednak do wniosku, że zanim napiszę Wam o skutecznych technikach uczenia się, wspomnę o stylach uczenia się. Nie są one obecnie uważane za ważny element
 w procesie nabywania wiedzy, jednak w ramach ciekawostki chciałam Wam o nich napisać.

Od dawna wiadomo, że nie istnieje jeden styl uczenia się. Obecnie wiedza psychologiczna wskazuje kilka czynników wpływających na proces skutecznego uczenie się. Bierze się również pod uwagę wpływ przetwarzania informacji poprzez poszczególne zmysły. Wg tego podejścia niektórzy z was najlepiej przetwarzają informację słysząc je, inni widząc, jeszcze inni preferują uczenie się poprzez samodzielne ćwiczenia praktyczne.  Chodzi o to, że jeden z naszych zmysłów jest dominujący 

z nabywaniu informacji z otoczenia. Różne osoby mają różny styl uczenia się. 

Zgodnie z prezentowanym podejściem jeśli dopasujesz sposób uczenia się do swojego stylu uczenia się to z dużym prawdopodobieństwem zaczniesz osiągać lepsze wyniki a sam proces uczenia się stanie się prostszy, szybszy i przyjemniejszy.

Naukowcy uważają, że każdy człowiek ma jeden dominujący kanał uczenia się. Można pokusić się

o ustalenie, który z kanałów przetwarzania zmysłowego jest u nas dominujący. 

 Możemy wyróżnić trzy podstawowe style uczenia:

• wzrokowy
• słuchowy
• kinestetyczny/czuciowy

Poniżej  krótka charakterystyka każdego ze stylów:

Wzrokowiec:	lubi patrzeć, przyglądać się rzeczom, lubi posługiwać się tabelkami, wykresami, schematami, preferuje pokazy, prezentacje, interesuje się sztuką wizualną, lubi pisać, rysować, notować, lubi kolorowe otoczenie, rekwizyty, dobrze zapamiętuje twarze, kolory, wygląd i szczegóły otoczenia, potrzebuje wielu przykładów na tablicy, zapamiętuje informacje w postaci obrazów, ma wyczucie koloru,

 

Słuchowiec:

lubi rozmawiać, dyskutować, lubi słuchać muzyki, muzyka go pobudza, zwraca uwagę na jakość słuchanej muzyki, lubi słuchać, jak ktoś mówi, lubi opowiadać o czymś, jego ustne wypowiedzi są często długie, dobrze zapamiętuje imiona, nazwy własne, szybo uczy się ze słuchu piosenek, wierszyków, itp. potrzebuje wyjaśnień słownych, szybko się uczy, przysłuchując się innym lub głośno "przepowiadając" sobie materiał do nauczenia się.

Kinestetyk:

jego nauce zazwyczaj towarzyszy jakiś ruch, pstrykanie długopisem, machanie nogami, trzymanie czegoś w dłoniach, lubi, gdy czynnościom towarzyszą emocje, ruch, dobrze pamięta to, co sam robił, żywo gestykuluje, potrzebuje sposobności do poruszania się, szybko się uczy chodząc i mówiąc lub wykonując czynności, ruch na początku zajęć wywołuje gotowość i chęć do nauki, potrzebuje większej ilości bodźców dotykowych, lubi dotykać, poruszać przedmiotami, ma zdolności manualne, (Bogdanowicz M., 2007:110)

 

Poniżej zamieszczam test do określenia preferowanego stylu ucznia się, który możecie wykonać 

w ramach samopoznania.

Test badający styl uczenia się, przeznaczony dla uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej.

1)      Co zostaje Ci w pamięci po kilku dniach od spotkania nieznanej Ci wcześniej osoby?

a)      jej twarz

b)      jej imię /nazwisko

c)      to, co czułeś będąc w jej towarzystwie, lub to, co robiliście razem

 

2)      Gdy uczysz się czegoś nowego, w jaki sposób robisz to najchętniej?

a)      czytasz tekst podany w dowolny sposób, oglądasz ilustracje, wykresy itp.

b)      słuchasz wykładu, dyskutujesz na dany temat, zadajesz pytania

c)      notujesz, wykonujesz rysunki, konstruujesz, poruszasz się, odgrywasz role

 

3)      Jaki rodzaj książek czytasz najchętniej?

a)      książki, które zawierają opisy pomagające Ci wyobrazić sobie to, co się dzieje

b)      książki zawierające informacje faktograficzne, historyczne lub dużo dialogów

c)      książki o uczuciach i emocjach bohaterów, z wartką akcją, poradniki

 

4)      Którą z poniższych czynności wykonujesz najchętniej w czasie wolnym?

a)      czytasz książkę lub przeglądasz czasopismo

b)      słuchasz książki nagranej na płytę, rozmowy w radiu, słuchasz muzyki

c)      uprawiasz sport, grasz w grę wymagającą ruchu, spacerujesz, piszesz, rysujesz

 

5)      Które z wymienionych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje sposób, w jaki się uczysz?

a)      podczas nauki nie przeszkadza Ci muzyka lub inne dźwięki

b)      nie potrafisz się uczyć, gdy w Twoim pobliżu słychać muzykę lub inne dźwięki

c)      musisz czuć się wygodnie, dekoncentruje Cię działalność i ruchy innych osób

 

6)      Gdy z kimś rozmawiasz, gdzie kierujesz wzrok?

a)      patrzysz na twarz rozmówcy i tego samego oczekujesz od niego

b)      spoglądasz krótko na rozmówcę, po czym Twój wzrok wędruje na prawo i lewo

c)      patrzysz na wyraz twarzy rozmówcy, po czym spoglądasz w dół lub w bok

 

7)      Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje?

a)      zwracasz uwagę na kolory, kształty, wzory i desenie

b)      lubisz wokół siebie bodźce słuchowe, gdy jest za cicho, nucisz, głośno mówisz itp.

c)      nie potrafisz siedzieć nieruchomo, wiercisz się, niespokojnie ruszasz nogami

 

8)      Czego najbardziej nie lubisz, podczas gdy ktoś Cię uczy?

a)      słuchania wykładu, na którym nie wykorzystuje się żadnych pomocy wizualnych

b)      czytania po cichu, bez żadnych słownych wyjaśnień czy dyskusji

c)      niemożności rysowania czy pisania, patrzenia i słuchania w bezruchu

 

9)      Gdybyś miał zapamiętać nowe słowo, zrobiłbyś to najlepiej:

a)      widząc je

b)      słysząc je

c)      zapisując je

 

 Podlicz swój wynik, sumując osobno wszystkie odpowiedzi a, b i c.

WYNIKI:

Liczba odpowiedzi a)………………Wzrokowcy

Liczba odpowiedzi b)……………….Słuchowcy

Liczba odpowiedzi c)……………….Czuciowcy/ Kinestetycy                         

                                                                                                                                                                                                                                                

Jeśli już wiesz, który z twoich kanałów przetwarzania zmysłowego jest dominujący, możesz podczas nauki spróbować wykorzystać poniższe wskazówki.

Angażowanie systemu wizualnego:

·         umieszczaj w twoim pokoju treści dydaktyczne ( napisy, plakaty, hasła) na poziomie twoich oczu;

·         podczas nauki możesz korzystać z filmików, slajdów, kolorowych tabelek, pisaków;

·         pracuj z tekstem;

·        korzystaj z kolorowych ilustracji, rycin itp.;

·         sporządzaj tzw. mapy pamięci, czyli syntetyczne, graficzne schematy podsumowujące dane zagadnienie;

·         w miarę możliwości stosuj różne pomoce naukowe;

·         graficzne wyodrębniaj, zapisuj i prezentuj w widocznych miejscach kluczowe słowa i pojęcia.

 

Angażowanie systemu słuchowego:

·         jeśli masz możliwość przedyskutuj zagadnienie, którego się uczysz z druga osobą, lub po prostu o nim opowiedz;

·         ucz się materiału powtarzając go na głos;

·        możesz nagrywać materiał, którego się uczysz na dyktafon, a później go odsłuchiwać;

·         używaj muzyki jako narzędzia wspierającego uczenie ( relaks, pobudzenie, pomoc w wizualizacji);

 

 Angażowanie systemu kinestetyczno – czuciowego:

·        zapisuj, przepisuj, rób notatki;

·         wykonuj ćwiczenia praktyczne, np doświadczenia;

·        podczas czytania tekstu możesz wodzić po nim palcem;

·         możesz włączyć w naukę pantomimę, gry dydaktyczne, psychodramę; możesz próbować ruchowo odgrywać to czego uczysz się z historii;

·         wykorzystaj fizyczny ruch jako narzędzie wspierające przyswajanie treści programowych 

( naśladowanie ruchu, rysowanie szlaków handlowych, granic państw itp.).

 

Należy pamiętać, że każdy z nas odbiera świat wszystkimi zmysłami i w związku z tym korzysta 
w procesie uczenia się z każdego ze stylów. Zawsze jednak jeden z nich odgrywa dominującą rolę, jest przez osobę preferowany i wykorzystywany w większym stopniu niż inne.

Na podsumowanie złota myśl Konfucjusza:

Co usłyszę, zapomnę. Co zobaczę, zapamiętam. Co zrobię, zrozumiem. 

 

Pozdrawiam serdecznie

Katarzyna Prochera

 

 

 

30.04.2020

JAK SIĘ UCZYĆ, ŻEBY SIĘ NAUCZYĆ?

Kształtowanie nawyku uczenia się

Drodzy uczniowie! Dzisiejszy materiał, który przygotowałam oraz kolejne, które będą pojawiać się na stronie szkoły, są szczególnie skierowane do was. 

Wiemy już, że prawie do końca maja nie wrócicie do szkoły, a nauka nadal będzie odbywała się zdalnie. Doświadczyliście już, że taki sposób nauki różni się od tradycyjnego. Nauczyciele starają się przygotowywać dla Was materiały do nauki domowej, jednak jak sami zauważyliście musicie włożyć trochę więcej wysiłku w samodzielne opanowanie go.

Dzisiaj jeszcze raz przypomnę o tym jak uczyć się w czasie nauki zdalnej. Od czego w takim razie zacząć??

Po pierwsze STWÓRZ PLAN DNIA:

- zaplanuj swój dzień, stwórz harmonogram tego, co będziesz robić

- wprowadź stałe godziny wstawania i obowiązków szkolnych – ważne, żeby ustalić pewien rytm, wówczas nasz organizm lepiej funkcjonuje i łatwiej przechodzi z czynności do czynności. 

Po drugie PRZYGOTUJ STANOWISKO PRACY:

- przygotuj potrzebne rzeczy: książki, zeszyty, przybory

- zanim przystąpisz do nauki pobierz i przejrzyj zadania przesłane przez nauczyciela.

Po trzecie ODPOWIEDNIO ZAPLANUJ NAUKĘ KONKRETNYCH PRZEDMIOTÓW:

-jeśli uczysz się samodzielnie zacznij naukę od rzeczy, które są dla ciebie na średnim poziomie trudności, następnie przejdź do tych najtrudniejszych. Trudne zadania wymagają więcej energii niż łatwe, dlatego te łatwe zostaw na koniec. Zaczynając od średnio trudnych zadań dajesz sobie również szansę na odniesienie sukcesu, który pozytywnie wpłynie na twoją dalszą motywację do nauki. 

Po czwarte ZAPLANUJ KRÓTKIE PRZERWY PODCZAS UCZENIA SIĘ.

Po piąte UCZ SIĘ W CICHYM MIEJSCU:

- wyłącz telewizor, telefon, radio. Zadbaj o to, aby w miarę możliwości odizolować się 
od domowych hałasów.

Po szóste WYKORZYSTAJ CAŁKOWICIE CZAS PRZEZNACZONY NA NAUKĘ:

- unikaj robienia innych rzeczy w trakcie nauki, nie odkładaj z powodu zmęczenia materiału „na później”, lepiej zrób sobie chwilę przerwy i ponownie wróć do nauki. Powrót do nauki 
w późniejszym czasie może być po prostu trudny z powodu rozprężenia, które cię ogarnie lub zajęciem się innymi rzeczami.

 

Pamiętajcie, że najbardziej optymalny czas do nauki jest między godziną 8 a 12 oraz 
między 15 a 17. Wykorzystajcie czas naturalnej aktywności mózgu, aby zwiększyć wydajność uczenia się.

Nie zapomnijcie przed przystąpieniem do nauki zjeść śniadania, w końcu wasz mózg potrzebuje również paliwa do pracy! 

Po skończonej nauce koniecznie zadbaj o zrelaksowanie się! 

 

W kolejnym materiale dowiecie się o skutecznych technikach nabywania wiedzy.

 

Pozdrawiam serdecznieJ

Katarzyna Prochera – psycholog

PS. W razie jakichkolwiek problemów czy pytań, zachęcam Was do kontaktu ze mną!

Piszcie na maila prochera.kasia@gmail.com.

 

27.04.2020

 

CHROŃ DZIECKO W SIECI

Drodzy Rodzice!! 

W dzisiejszych materiałach chciałam zwrócić Waszą uwagę na bezpieczeństwo dzieci w sieci. Zarówno te starsze jak i te młodsze dzieci korzystają z Internetu. Poruszają się niejednokrotnie po sieci znacznie lepiej niż my dorośli. Tak naprawdę Internet jest często nieodłączną częścią ich życia – życia, które w dużej mierze obecnie toczy się właśnie w sieci. Jednak to, że dostęp do Internetu jest powszechny i coraz częściej nieograniczony nie oznacza tego, że jest bezpieczny 
a nasze dzieci mogą bezpiecznie i bez przeszkód z niego korzystać. W rzeczywistości Internet niesie dużo możliwości rozwoju i tyleż samo niebezpieczeństw. Jako rodzice powinniśmy uczyć korzystania przez nasze dzieci z Internetu w bezpieczny sposób. Również to na was, drodzy rodzice, spoczywa obowiązek kontroli tego, co wasza pociecha w Internecie porabia. KOCHAM-KONTROLUJĘ!!

W sieci można znaleźć wiele przydatnych treści, informacji, są tam jednak także rzeczy, do których nasze pociechy nie powinny mieć dostępu. Internet to również kontakty z innymi osobami, tylko czy zawsze te osoby maja na uwadze dobro waszego dziecka? 

W związku z tym, że dzieci i młodzież wychowana jest już w nieograniczonym dostępie do treści internetowych, ważne jest, żeby zapewnić im bezpieczeństwo podczas korzystania z Internetu czy aplikacji mobilnych. Tak jak pokazujemy naszym pociechom, jak korzystać z wielu rzeczy w świecie realnym, tak samo powinniśmy pokazać jak w bezpieczny sposób surfować w Internecie.

Problem korzystania z sieci dotyczy przede wszystkim szkodliwych treści, z którymi młody człowiek może mieć styczność. 

Jak  podaje Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę szkodliwe treścito „materiały, które mogą mieć negatywny wpływ na rozwój i psychikę dzieci i młodzieży. Dzieci mogą na nie trafiać celowo lub przypadkowo, np. poprzez mylne wyniki wyszukiwania, spam czy reklamę.” (www.dzieckowsieci.pl)

Do szkodliwych treści, jak podaje Fundacja, zazwyczaj zalicza się:

• treści pornograficzne, w tym materiały prezentujące relacje seksualne z wykorzystaniem przemocy oraz nietypowe i dewiacyjne zachowania seksualne;
• treści prezentujące przemoc i okrucieństwo, np. w filmach bądź brutalnych grach komputerowych;
• treści promujące zachowania autodestrukcyjne– samookaleczenia lub samobójstwa, bądź zachowania szkodliwe dla zdrowia, np. wyniszczające diety, zażywanie narkotyków lub dopalaczy;
• treści dyskryminacyjne, nawołujące do wrogości lub nienawiści wobec różnych grup społecznych, narodowościowych, religijnych lub osób.

 

Jaki wpływ na dzieci i młodzież mogą mieć szkodliwe treści znalezione w sieci? Według przeprowadzonych licznych badań kontakt z niewłaściwymi treściami może :

• powodować wystąpienie wysokiego poziomu negatywnych emocji;
• wpływać na zaburzenie prawidłowego rozwoju i obniżenie poczucia bezpieczeństwa dziecka;
• kształtować fałszywe poglądy na sferę seksualności i stanowić wypaczoną edukację seksualną (w przypadku oglądania przez dzieci treści pornograficznych)  - wyniki badań potwierdzają, 
  że częsty kontakt dzieci z treściami pornograficznymi  może prowadzić do problemów 
  w sferze seksualności w późniejszym wieku.
• mieć negatywny wpływ na psychikę dzieci i prowadzić do większej tolerancji na przemoc lub wręcz agresji w przypadku kontaktu z przekazami pełnymi przemocy, np. gry komputerowe, filmy z dużą dawką przemocy.

Co wy, jako rodzice, możecie zrobić aby chronić swoje dziecko?

Po pierwsze, jeśli  pozwalamy dzieciom korzystać z Internetu  należy wprowadzić ZASADY KORZYSTANIA  z niego, których celem będzie zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom i ochrona przed niewłaściwymi treściami. Pamiętajmy, że zasady muszą być dostosowane do wieku waszej pociechy! Ustalone zasady powinny być  omówione z dzieckiem, dobrze jest spisać je na kartce i umieścić 
w widocznym miejscu. Ważne jest, żeby temat bezpiecznego korzystania z Internetu wracał 
w codziennych rozmowach, aby przypominać również o ustalonych zasadach. Zachęcajcie wasze dzieci do zadawania wam pytań odnośnie korzystania z Internetu po to żeby rozwiać ich ewentualne wątpliwości. Kolejną ważną rzeczą, o której powinno się pamiętać to kontrola przestrzegania zasad. Jeśli widzicie, że wasza pociecha stosuje się do ustaleń koniecznie ją za to pochwalcie! Pamiętajcie także, żeby utwierdzać wasze dziecko, że w razie jakichkolwiek wątpliwości czy trudności może na was liczyć.

Korzystając ze wskazówek  zawartych na stronie Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, poniżej zamieszczam informacje dotyczące tego o co warto zadbać, by dziecko korzystające z Internetu przestrzegało poniższych zasad:

• Najmłodsze dzieci powinny korzystać jedynie z pozytywnych i bezpiecznych treści (strony, aplikacje, gry) wskazanych przez rodziców. Z czasem warto brać pod uwagę propozycje nowych treści spośród wskazywanych przez dzieci, każdorazowo je weryfikując. 
  Po wprowadzeniu takiej zasady warto porozmawiać z dzieckiem na temat nieodpowiednich treści online – w sposób adekwatny do jego wieku należy je poinformować, że w sieci można trafić  na materiały prezentujące seks, przemoc, wulgaryzmy. Trzeba zaznaczyć, że nie są to treści przeznaczone dla dzieci i że oczekujemy, iż dziecko nas poinformuje w razie kontaktu
   z nimi.
• Czas korzystania z sieci powinien być ograniczony. Zaleca się, by  dzieci w wieku wczesnoszkolnym nie korzystały z urządzeń ekranowych dłużej niż dwie godziny dziennie. Dobrym pomysłem jest ustalenie dnia lub dni, np. weekendu, bez Internetu.
• Dzieciom w wieku przedszkolnym należy towarzyszyć podczas korzystania z sieci.Jeśli dzieci są starsze,  warto jako rodzic możliwość wglądu w ekran komputera czy urządzenia mobilnego, z którego korzystają. Przy okazji warto zainteresować się aktywnościami dziecka online i nawiązać na ten temat rozmowę.
• Najmłodsze dzieci nie powinny samodzielnie korzystać z wyszukiwarek, portali społecznościowych i innych serwisów dających nieograniczony dostęp do treści (zdjęć, filmów, tekstów). Stopniowe wprowadzanie takich możliwości powinno odbywać się pod kontrolą rodziców i z uwzględnieniem ograniczeń wiekowych narzucanych przez serwisy. Warto takie sytuacje wykorzystać do edukacji dziecka w zakresie skutecznego i bezpiecznego poszukiwania treści, poszerzając jego wiedzę na temat nieodpowiednich treści. Dobrze, gdy podczas swobodnych rozmów z dzieckiem wprowadzimy pojęcie ograniczonego zaufania do treści online.
• Najmłodsze dzieci nie powinny samodzielnie korzystać z komunikatorów czy portali społecznościowych.Ewentualne kontakty online powinny być ograniczone do znajomych osób i odbywać się pod kontrolą rodziców. Zakaz ów należy poprzedzić rozmową na temat zagrożeń związanych z kontaktami z nieznajomymi.
• Dzieci nie powinny publikować samodzielnie w sieci treści, szczególnie prywatnych informacji, filmów, zdjęć.Taki zakaz powinien być połączony ze zwróceniem dziecku uwagi na zagrożenia związane z publikacją wizerunku i prywatnych informacji.
• Należy umówić się z dzieckiem, ze za każdym razem kiedy trafi na nieodpowiednie treści lub cokolwiek innego je w sieci zaniepokoi, natychmiast nas o tym poinformuje.Kiedy dziecko zgłasza kontakt z nieodpowiednimi treściami, warto rozpoznać, co się wydarzyło, pochwalić je za poinformowanie o takim zdarzeniu. Jeżeli dziecko jest zaniepokojone, trzeba wytłumaczyć mu sytuację, zastanowić się, jak zmniejszyć prawdopodobieństwo podobnych okoliczności w przyszłości.

(www.dzieckowsieci.p– Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę,Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa )

Kolejną ważną rzeczą jest ZAPEWNIENIE DZIECKU JEDYNIE POZYTYWNYCH I BEZPIECZNYCH TREŚCI.

Jak pisałam wcześniej kontakt ze szkodliwymi treściami takimi jak przemoc, pornografia może mieć szkodliwy wpływ na dziecko. Pozwalając na korzystanie z Internetu naszym pociechom możemy mieć wpływa na ich pozytywny rozwój społeczny, emocjonalny, moralny czy poznawczy, jeśli postaramy się o odpowiedni dobór treści i aktywności online. Stąd tak ważny jest dobór prezentowanych dziecku stron internetowych, gier czy aplikacji przez was drodzy rodzice. To wasze ważne zadanie!

Zgodnie z informacjami zamieszczonymi na stroniewww.dzieckowsieci.plwarto zwrócić uwagę na kilka podstawowych kwestii:

• Zasoby internetowe udostępniane dzieciom muszą być wolne od szkodliwych treści, czyli przemocy, wulgaryzmów, erotyki. Należy się również upewnić, czy nie dają one dostępu do takich treści np. poprzez linki czy bannery.

• Należy udostępniać dzieciom treści z wiarygodnego źródła, stworzone z myślą o młodym odbiorcy.
• Estetyka, sposób prezentowania informacji, nawigacja po serwisie, grze czy aplikacji powinny być przyjazne i zrozumiałe dla dziecka.

• Udostępniane dzieciom treści powinny łączyć zabawę z edukacją i rozwojem – angażować je 
w aktywności plastyczne, muzyczne, rozwijać wyobraźnię, poszerzać wiedzę.
• Należy zwrócić uwagę, czy serwis zapewnia ochronę prywatności użytkownika – kluczowe jest zadbanie o bezpieczeństwo danych i wizerunku dziecka.

W poszukiwaniu pozytywnych treści warto skorzystać z popularnych wyszukiwarek (np. Google) – wpisanie odpowiedniego hasła np. „aplikacje dla dzieci”, „strony dla dzieci” lub nazwy konkretnej gry czy aplikacji pozwoli zapoznać się z informacjami od dystrybutorów oraz opiniami innych internautów. Jeśli wpiszemy nazwę gry, serwisu czy aplikacji w serwisie YouTube, z dużym prawdopodobieństwem trafimy na film prezentujący ich działanie.

Dla rodziców chcących świadomie kupować gry dla dzieci pomocny jest system klasyfikacji gier PEGI. W jego ramach na pudełkach gier zamieszczane są etykiety wskazujące na minimalny dopuszczalny wiek, po osiągnięciu którego można korzystać z gry, jak również ostrzegające przed pojawiającymi się w niej niebezpiecznymi treściami. Informacje o ocenie danej gry w systemie PEGI znaleźć można również w Internecie na stronie www.pegi.info

Szukając aplikacji dziecięcych, warto skorzystać też z katalogu BeStApp prowadzonego przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę. Jest on dostępny jako aplikacja (dla systemu Android) oraz na stronie – www.fdds.pl/bestapp. Fundacja prowadzi także katalog dziecięcych stron internetowych BeSt dostępny pod adresem www.fdds.pl/best. (www.dzieckowsieci.pl)

 

Ważne aby ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM O JEGO DOŚWIADCZENIACH W SIECI. Drodzy rodzice warto znaleźć czas na rozmowę z waszymi pociechami, po pierwsze po to żeby wzmacniać wasz kontakt 
z nimi, a po drugie po to aby mieć informacje dotyczące ich doświadczeń w korzystaniu z Internetu.  Wykazywanie  zainteresowania  (oczywiście nie nachalne)tym co robi wasza pociecha w sieci ma dać jej również poczucie bezpieczeństwa. Dzięki rozmowom z dzieckiem i zainteresowaniu tym co robi, będziecie na bieżąco z jego doświadczeniami, zainteresowaniami, preferencjami czy jego aktywnościami również tymi w sieci. Pomoże wam to, drodzy rodzice w wychwyceniu ewentualnego kontaktu dziecka z niewłaściwymi treściami. 

„Jeżeli dowiemy się, że dziecko miało kontakt z pornografią czy scenami przemocy, nie wpadajmy w panikę. Ważne, żeby nie oceniać ani nie obwiniać dziecka za takie zdarzenia. Wyniki badań pokazują, że zdecydowana większość dzieci nie podzieliłaby się z rodzicami niepokojącymi zdarzeniami w sieci właśnie dlatego, że boją się oceny i konsekwencji (np. pozbawienia dostępu do Internetu). Ważne jest więc, żeby spokojnie ustalić okoliczności zdarzenia. Jeżeli kontakt z nieodpowiednimi treściami wprowadził dziecko w zakłopotanie, należy wytłumaczyć mu sytuację, w której się znalazło. Ważne, żeby nie pozostawiać pytań dziecka bez odpowiedzi. W przypadku scen filmowych czy fragmentów gier, które przestraszyły dziecko, należy wytłumaczyć mu, że to fikcja, że nikomu nie stała się krzywda. W przypadku kontaktu z erotyką i pornografią na miarę wieku dziecka należy wytłumaczyć mu koncept seksu i przekazać, że materiały, które widziało, przeznaczone są dla dorosłych. Następnie należy się zastanowić, jak unikać podobnych sytuacji – zainstalować oprogramowanie filtrujące, wyeliminować szkodliwe gry, poinstruować dziecko, jakich aktywności w sieci unikać itd. Jeżeli dziecko opowiada o kontakcie ze szkodliwymi treściami poza domem – w szkole, domu rówieśników, należy porozmawiać o tej sytuacji z wychowawcą czy rodzicami kolegów dziecka. Należy tez być wyczulonym na sytuacje, w których ktoś prezentuje dziecku takie treści. Pomocni w interwencji mogą być konsultanci bezpłatnej linii 800 100 100.”(www.dzieckowsieci.pl)

 

Chcąc chronić swoje dziecko pamiętaj aby SKONFIGURUJ USTAWIENIA BEZPIECZEŃSTWA 
W URZĄDZENIU  z dostępem do Internetu. Należy odpowiednio skonfigurować system operacyjny 
w urządzeniach , w których twoje dziecko ma dostęp do sieci. Celem takiego działania ma być ograniczenie dostępu do szkodliwych treści. 

Jak podają na stronie www.dzieckowsieci.pl w przypadku tabletów i smartfonów z systemem Android warto odpowiednio skonfigurować Google Play, przeglądarkę oraz aplikację serwisu YouTube. 
W nowszych wersjach systemu istnieje także możliwość stworzenia profilu ograniczonego, który będzie stanowił bezpieczną przestrzeń dla dziecka. (www.dzieckowsieci.pl)

Na podanej wyżej stronie znajdziecie także filmiki instruktażowe, które krok po kroku pokażą jak skonfigurować ustawienia bezpieczeństwa na samrtfonie czy komputerze - http://www.dzieckowsieci.pl/#problem.

 

Warto zainstalować PROGRAM DO KONTROLI RODZICIELSKIE, by poprawić bezpieczeństwo waszych dzieci podczas korzystania przez nie z Internetu.

„Programy tego typu dają możliwość filtrowania treści, kontrolowania czasu i aktywności dziecka online itp. Aplikacje tego typu na tablety i smartfony dostępne są w sklepach online właściwych dla danego systemu operacyjnego. Użytkownicy komputerów pobiorą takie programy z sieci lub kupią
 je w sklepie.

Część programów i aplikacji kontroli rodzicielskiej udostępnianych jest gratis, za inne trzeba zapłacić. Zdarzają się również propozycje darmowych programów z płatnymi dodatkowymi funkcjonalnościami. Duża grupa programów działa na zasadzie abonamentu. Zazwyczaj w okresie próbnym można przetestować możliwości programu. Warto zwrócić uwagę, czy wybrany przez nas pakiet do kontroli rodzicielskiej umożliwia zabezpieczenie kilku urządzeń jednocześnie.” (www.dzieckowsieci.pl)

 

Drodzy rodzice zachęcam Was do odwiedzenia strony www.dzieckowsieci.plw celu uzyskania większej ilości informacji nt bezpieczeństwa dziecka w sieci. Znajdziecie tam także: informacje dotyczące proponowanych programów kontroli rodzicielskiej, katalog bezpiecznych stron 
i przeglądarki Best, informację nt. aplikacji chroń dzieci w sieci Orange.

Zachęcam Państwa także do udziału w bezpłatnym kursie internetowym przygotowanym przez Fundację Orange . W proponowanym kursie możecie dowiedzieć się o tym, jak chronić swoje dzieci w internecie, na co zwrócić uwagę i jak unikać zagrożeń związanych z korzystaniem z nowych technologii przez najmłodszych. Kurs dostępny podadresem https://fundacja.orange.pl/kurs/

Natomiast dla dzieci w wieku 9-11 lat polecam program edukacyjny sieciaki.pl, dotyczący bezpiecznego korzystania z Internetu - https://sieciaki.pl/.

 

Poniżej zamieszczam przydatne linki w celu pogłębienia tematu bezpieczeństwa dzieci w sieci.

 

https://www.dzieckowsieci.pl

http://www.bezpieczneinterneciaki.pl/jak-zadbac-o-bezpieczenstwo-dzieci-w-internecie/

https://plblog.kaspersky.com/family-tips-2019/11185/

https://twojedzieckowsieci.pl/warto-wiedziec/

https://www.saferinternet.pl/pliki/publikacje/kompendium2019.pdf

https://sieciaki.pl/.

 

Pozdrawiam serdecznie

Katarzyna Prochera

 

17.04.2020

Zachęcamy gorąco rodziców do udziału w bezpłatnym webinarium "Spokój i harmonia w rodzinie" - dotyczącego trudnego czasu kwarantanny.
Link do bloga: https://dobrarelacja.pl/ 

Zachęcamy również do .....lektury i nie tylko

Lek.doc

super_zaba_(1).pdf

 

06.04.2020
Drodzy rodzice i uczniowie!

Kolejny tydzień życia w izolacji społecznej za nami. Nasze życie w ostatnim czasie to huśtawka nastrojów, mix emocji. Chwile, które spędzamy teraz cały czas ze swoimi najbliższymi, to także konfrontacje z ich stanami emocjonalnymi. Konfrontacje, w których nie zawsze wiemy jak się zachować. Myślę, że jednak to co jest w tym wszystkim ważne to umiejętność rozpoznawania własnych i cudzych stanów emocjonalnych, nazywanie ich i to co ważne to ich akceptacja.

DLACZEGO ROZPOZNANIE I NAZWANIE UCZUĆ JEST TAKIE  WAŻNE?      

Znając swoje emocje możemy zrozumieć samych siebie. Większość dorosłych potrafi identyfikować własne stany emocjonalne i choć bywają zestresowani i zmęczeni, potrafią nad nimi zapanować np. powstrzymując się od płaczu, od rzucania przedmiotami czy od krzyku. Dlaczego? Otóż dlatego, że znają powód swojego samopoczucia i potrafią to nazwać np. zezłościłam/-em się na moją koleżankę/kolegę i jestem dzisiaj zmęczona/-ny nawałem pracy.      

Dziecku jest znacznie trudniej poradzić sobie z emocjami, które przeżywa, często po prostu dlatego, że nie wie, nie rozumie tego co czuje, czy tego co się z nim w danym momencie dzieje.

Mówienie o tym, co czujemy pozwala nam na nawiązanie szczerego i głębokiego kontaktu 
z innymi ludźmi. Osoby, które wiedzą co odczuwają i mówią o swoich emocjach, są lepiej rozumiane przez otoczenie, często też potrafią szybciej dojść do porozumienia z innymi.   

Znając swoje uczucia, wiedząc, co w danym momencie odczuwamy, możemy nad nimi zapanować. Kiedy już nazwiemy to co akurat odczuwamy, pozwala nam to na zdystansowanie się do przeżywanej emocji. Możemy wtedy zdecydować też co z tą emocją zrobimy, jak się zachowamy.

Po co uczyć dziecko rozpoznawania i nazywania własnych uczuć??

Taka nauka, na pewno zajmie nam trochę czasu. Warto dziecko uczyć tej umiejętności przy  każdej  nadarzającej się okazji. Myślę, że w związku z trwającą izolacją i spędzaniem większej ilości czasu z naszymi pociechami warto mówić o tym, co my czujemy, przeżywamy, odnosić się do tego co akurat razem oglądamy, czy czytamy. Patrząc na dziecko warto mówić, co ono w danym momencie przeżywa np. widzę po twojej minie, że chyba jesteś smutny? Nie bójmy się nazywać emocji, które widzimy u naszego dziecka, jemu też pomaga, kiedy druga osoba próbuje nazwać to co w danym momencie ono przeżywa. Kolejny krok to nazwanie przyczyny danej emocji np. widzę, że jesteś niezadowolony, kiedy masz zacząć robić lekcje.

W rozmowach ze starszymi dziećmi warto zwrócić im uwagę na to, że uczucia nie biorą się znikąd. 
To, co w danym momencie czujemy, uzależnione jest od tego co robimy lub od tego jak myślimy.

Warto rozmawiać o naszych emocjach, warto rozmawiać z dzieciakami o tym co one odczuwają. Daje im to większe poczucie zrozumienia oraz bliskości a to jest coś, co w obecnej sytuacji jest dla nich bardzo ważne!

W związku z obecną sytuacją, myślę, że trudną z różnych dla każdego powodów, każdy z nas doświadcza wielu nieprzyjemnych emocji. Jak sobie z nimi radzić? Jak pomóc naszym dzieciom w radzeniu sobie z nimi?

Poniżej zamieszczam kilka propozycji, z których można korzystać zawsze, kiedy doświadczamy trudnych w przeżywaniu dla nas emocji takich jak chociażby strach, obawa, złość czy smutek. 

• Szybkie ćwiczenia  relaksacyjne        
  Wykonywanie ćwiczeń:         
  • ręce i dłonie – zaciskanie pięści  i wypychanie przed siebie        
  • nogi i stopy – obciągamy palce, delikatnie podnosimy nogi  i prostujemy je przed sobą          
  • brzuch – napinanie mięśni brzucha, wdech i wstrzymanie go  
  • ramiona – ściąganie ramion do tyłu        
  • szyja – odchylanie głowy do tyłu i napieranie nią na łóżko/krzesło       
  • twarz – mocne zaciskanie ust,  oczu i  wypychanie ściągniętych warg  
              

Ćwiczenia fizyczne:    

• bieg
• marsz         
• pływanie
• jazda na rowerze

W obecnej sytuacji, przy ograniczeniach dotyczących spędzania czasu na świeżym powietrzu, pozostają nam ćwiczenia fizyczne w domu. Mogą to być przysiady, pompki, pajacyki, krótki bieg w miejscu itp.

• Kontrolowanie oddechu – jeden z tych sposobów, które zawsze mamy pod ręką J
• nabieramy głęboko powietrze nosem,  a następnie powoli wypuszczamy je ustami (i tak kilka razy, aż poczujemy, że robimy się spokojniejsi)
   
• Uspakajające wyobrażenia – kolejny sposób na wyciszenie
  • myślimy o rzeczach, które są dla nas przyjemne, które wprowadzają nas w dobry nastrój

 

• Zajęciarelaksujące     
  • robienie rzeczy, które sprawiają, że czujemy się dobrze np. słuchanie muzyki, oglądanie TV, czytanie książek, rysowanie, robótki ręczne itp.      

 

Warto pamiętać o tym, żeby rozpoznawać i wychwytywać emocje nasze jak i dziecka 
w odpowiednim momencie, tzn. wtedy, kiedy dopiero się zaczynają. To wczesne rozpoznawanie stanów emocjonalnych pozwoli na odpowiednio szybką reakcję (patrz proponowane wyżej działania), po to, żeby trudne dla nas emocje nie przybierały na sile a co za tym idzie nie przejęły nad nami kontroli.

             

Na zakończenie kilka pomocnych wskazówek dotyczących tego co możemy zrobić aby wesprzeć osobę przeżywającą trudne uczucia.

Osoba pomocna w trudnych emocjach: 

- jest, towarzyszy w trudnościach

- słucha 

- nie ocenia, nie krytykuje 

- jest wsparciem,

- oferuje swoją pomoc, 

- jeśli jest taka potrzeba mówi, że można na nią liczyć i dotrzymuje słowa 

- dzieli się swoim doświadczeniem – „miałam podobną sytuację, też wtedy czułam się okropnie…”

- jeśli osoba chce, to przytuli

- pyta czego osoba potrzebuje 

-wykazuje zainteresowanie – pyta zauważa, że coś jest nie tak 

- nazywa to, co widzi, np. „Wydaje mi się, że jesteś zdenerwowany” 

- nazywa uczucia osoby i sytuację, która je spowodowała, np. „Jest ci przykro, bo nikt nie pamiętał o twoich imieninach” (za „Emocje dziecka” – www.edukacja.fdds.pl).

 

Drodzy uczniowie i rodzice! W ramach lepszego zrozumienia jak działają nasze emocje oraz wspólnego relaxu polecam obejrzenie rodzinnie filmu animowanego „W głowie się nie mieści” J

 

Polecam także odwiedzenie stron internetowych , których linki zamieszczam poniżej w celu zgłębienia tematu emocji. Znajdziecie tam również różne propozycje ćwiczeń dotyczące emocji, które można wykorzystać w domu. 

Jak zamienić emocje w sprzymierzeńców? – Fundacja Uniwersytet Dzieci
https://www.youtube.com/watch?v=TyilkhHrGuo

Czuję – emocje, które mnie wypełniają -
https://dzieciecapsychologia.pl/materialy-czuje-emocje-ktore-mnie-wypelniaja/?fbclid=IwAR2luuoAIw2gqlWuGFrK4UWA_uOBINVnqWWsMMV-v42-ylOuuljngNnCdD0

Emocje w moim sercu -
https://dzieciecapsychologia.pl/karty-pracy-emocje-w-moim-sercu/?fbclid=IwAR3oWyKl0pH4wyf9V6pZDvKjjX5qMlOUSCkOiebcz7urE0TYS5CRofS8FRo

Portret moich emocji -
https://emocjedziecka.pl/portret-moich-emocji-materialy-pracy-dzieckiem-zlosc-lek-radosc-smutek-odraza/

Jak wspierać dziecko w radzeniu sobie z emocjami -
https://www.edukowisko.pl/jak-pomoc-dzieciom-radzic-sobie-z-emocjami/

 

W dodatkowym załączniku przygotowałam dla Was grę „Emocje”, w którą możecie pograć całą rodziną.

Jeśli będziecie potrzebować porady lub wsparcia w związku z przeżywanymi przez Was emocjami zachęcam do kontaktu ze mną pod podanym wcześniej adresem mailowym.

 

Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu pozytywnych emocji pomimo obecnej sytuacji.

Psycholog – Katarzyna Prochera

 

 

03.04.2020

Informacje pedagoga szkolnego

Ważne informacje dla ósmoklasistów, ich rodziców oraz wszystkich uczestników zajęć z pedagogiem.

 

Info nr 1

Uwaga ósmoklasiści i ich rodzice! Na stronie Starostwa Powiatowego K-K jest zamieszczona informacja o rekrutacji do szkół ponadpodstawowych na rok 2020/2021. Warto się zapoznać. Oto adres:

https://www.powiat.kedzierzyn-kozle.pl/9284/3813/oferta-edukacyjna-szkol-ponadpodstawowych.html

Racibórz jeszcze dziś (03.04.) nie miał opublikowanej oferty, ale proszę zaglądać na strony Starostwa, pewnie niedługo się coś pojawi.

Info nr 2

Drodzy uczestnicy zajęć z pedagogiem! 
Macie teraz sporo pracy, ale gdybyście znaleźli chwilę i chcielibyście rozerwać się ortograficznie, proponuję proste gry zamieszczone pod poniższym adresem:

http://www.superbelfrzy.edu.pl/category/gry-edukacyjne/ortograficzne/

Jeśli potrzebujecie ode mnie jakichś informacji, adres jest podany na stronie szkoły. 

Pozdrawiam wszystkich.

 

 

30.03.2020

Kontakt z psychologiem szkolnym

Przez okres zawieszenia zajęć w naszej placówce jest możliwość uzyskania wsparcia psychologicznego.  Psycholog szkolny jest dostępna dla naszych uczniów oraz rodziców/opiekunów drogą mailową. Osobom, które zdecydują się napisać zostanie udzielona pomoc.
Z panią Katarzyną Prochera – psychologiem szkolnym- można kontaktować się wysyłając wiadomość na adres mailowy : prochera.kasia@gmail.com.

 

 

27.03.2020

 

Wsparcie psychologa szkolnego

Drodzy rodzice i uczniowie!

W związku z zawieszeniem zajęć w szkołach oraz nakazem pozostania w domach życie dzieci i rodziców zmieniło się o 180 stopni. Dla wielu z was jest to trudny okres, wymagający przeorganizowania życia domowego. Jest to też czas , w którym zarówno dorośli jak i dzieci doświadczają wielu trudnych emocji, zmagają się z lękiem wynikającym z zagrożenia poczucia bezpieczeństwa. 

Polecam Państwu artykuł dotyczący tego, jak wspierać dziecko w czasie epidemii.

https://dzieciecapsychologia.pl/jak-wspierac-dziecko-w-trakcie-epidemii-koronawirusa-wsparciewkoronie/?fbclid=IwAR1brIq6h_8in5yasxRoD2vSIEILBBjUl4JcK3jGE4izJWfLmrzhIcuwNN4

Poza towarzyszącymi nam trudnymi emocjami  w związku z obecną sytuacją, dodatkowo pojawiła się kwestia zdalnego nauczania. Jest to duże wyzwanie dla większości z rodziców ale również dla samych dzieci. Każdy członek rodziny stanął przed wyzwaniem przeorganizowania dotychczasowego życia. Dotychczasowe schematy, rutyny dnia codziennego nagle okazują się niefunkcjonalne. Na nowo trzeba wypracować schematy postępowania aby poradzić sobie zarówno z pracą zdalną jak i nauką zdalną swoich pociech. Poza tym dochodzi jeszcze kwestia motywacji samego dziecka do nauki w domu. Poniżej znajdą Państwo wskazówki, dotyczące organizacji pracy ucznia i motywowania ich do nauki w obecnej sytuacji.

Jak zorganizować uczniom warunki do nauki w domu:

1. Utrzymajcie stały plan dnia, czyli wstawania o tej samej porze i nauki w godzinach odbywania zajęć w szkole (sprawdzanie e-dziennika, poczty e-mailowej, strony internetowej szkoły, wykonywania zalecanych przez nauczycieli zadań zdalnych).
2. W miarę możliwości zapewnijcie miejsce do nauki sprzyjające skupieniu uwagi 
i efektywnej pracy.
3. Zadbajcie o higieniczny tryb nauki (poranna higiena, pełnowartościowe śniadanie, krótkie przerwy w czasie nauki, motywowanie do wysiłku intelektualnego, po skończonym zadaniu trudnym zapewnij nagrodę np. telefon do koleżanki, słuchanie ulubionej muzyki itp).
4. Ogranicz czynniki zakłócające naukę, np. różne formy rozrywki w czasie przerw w nauce (gry komputerowe, YouTube, portale społecznościowe) lub ewentualnie odłóż to jako formę nagrody po wykonanym zadaniu i wysiłku .
5. Nie obciążaj, w czasie przeznaczonym na naukę innymi obowiązkami (zajmij się obowiązkami domowymi po czasie poświęconym na naukę).

Jak motywować i wspierać młodzież do systematycznego uczenia się poza szkołą:

1. Okazywać zainteresowanie nauką swoich dzieci, ich sukcesami i trudnościami.
2. Chwalcie swoje dzieci za wytrwałość i systematyczność, jak nie ma jeszcze tych cech,
 to chwalcie za drobne jej przejawy.
3. Podkreślajcie, że jesteście z nich dumni za ich odpowiedzialną postawę wobec obowiązków szkolnych i rozumiecie, że okres kwarantanny nie jest dla nich łatwy.
4. Uświadamiać dzieciom wartość i znaczenie odbywania nauki w domu dla utrwalenia ich wiedzy i umiejętności szkolnych, zwłaszcza jako możliwość wypracowania sobie własnej organizacji pracy.

Poniżej dołączam linki stron, na których możecie Państwo znaleźć przydatne informacje, wskazówki dotyczące organizacji pracy w warunkach domowych.

Organizacja pracy własnej w domu – filmik

https://youtu.be/g9G9qqiM0Sw

Nastolatku! Jak efektywnie funkcjonować w okresie pandemii –

https://psychoterapia.plus/nastolatku-porady-jak-efektywnie-funkcjonowac-w-okresie-pandemii/?fbclid=IwAR0n72OWWnLvt7CPMueEpz66g6E7Xt5dQejDL9J7Awsr7nBkB_3Mkoql9Ks

W trakcie naszej aktywności życiowej ograniczającej się do przebywania w domu wśród członków rodziny ważne, żeby poza planowaniem czasu pracy, zadbać również o inne sfery naszego życia. 

Pamiętajmy, żeby znaleźć czas: 

• na relaks (np. poczytanie książki, posłuchanie muzyki czy po prostu leniuchowanie), 
• na relację z innymi (np. rozmowa z koleżanką, kolegą na skypie czy poprzez inny komunikator),
• na rozrywkę (obejrzenie filmu, pogranie w planszówki czy w gry na komputerze), 
• na swoje hobby, 
• na aktywność fizyczną 
• na budowanie pozytywnych relacji z członkami rodziny (np. wspólne gry, wspólne gotowanie czy po prostu wspólna rozmowa).

 

Plan samoopieki – Therapy Tools
https://drive.google.com/file/d/16V9qxUbSa-nQ4bSKD6aOvloNx8B7lm3I/view?fbclid=IwAR3LnuezWj5In2VV-SNsc_4h_FPqNzMYakHNRUikZZ60U_VqE2F2QKo4wS8

Na koniec polecam również aby w bezpieczny i przyjazny sposób zaznajomić dzieci z tematyką koronawirusa .

 

Krótka książka o koronawirusie dla dzieci –

https://660919d3-b85b-43c3-a3ad-3de6a9d37099.filesusr.com/ugd/64c685_1325b26f2d954d108cbc769afedcadd3.pdf

 

Bajka o złym królu wirusie i dobrej kwarantannie -
http://dorotabrodka.pl/wp-content/uploads/2020/03/bajka-o-kwarantannie-i-wirusie-bez-koloru.pdf

Krótki film o koronawirusie dla dzieci uwzględniający nowe dla nich słowa i często zadawane pytania -
https://www.youtube.com/watch?v=H0mx90NbvuM

 

 

25.03.2020

Kontakt z pedagogiem szkolnym

Informuję rodziców i uczniów, że możliwy jest ze mną kontakt mailowy pod adresem

dkielbasinska@gmail.com

Danuta Kiełbasińska, pedagog szkolny.