Zanim nadszedł dzień 11 listopada 1918 roku – upragniony dla Polaków dzień niepodległości – kraj nasz znajdował się 123 lata pod zaborami: rosyjskim, pruskim i austriackim. Przez tyle lat zaborcy próbowali narzucić Polakom swoja kulturę, język, obyczaje.
Miłość do ojczyzny nie pozwoliła Polakom zapomnieć wolnym kraju. Po utracie suwerenności w 1795 roku kilka pokoleń Polaków podejmowało bezskuteczną walkę o odzyskanie niepodległości. Po klęskach kolejnych powstań narodowych- listopadowym, styczniowym, będąc w kraju, czy na emigracji, nie przestawali marzyć o wolnej ojczyźnie.

To rodzic, który był przykładem dla swoich dzieci.
I nauczyciel, który uczył języka polskiego, pomimo zakazów zaborców.
To ksiądz, który bronił wiary chrześcijańskiej.
I żołnierz, który musiał służyć w armii carskiej, ale nigdy nie zapomniał, że jest Polakiem.

To wszystko było dla nich skarbem narodowym. Polacy byli wtedy biedni, nie mieli wolnego kraju, ale mieli polskie tradycje i polską literaturę. Dzięki temu wytrzymali lata niewoli. Polska wykreślona z mapy Europy tak naprawdę istniała. To, co, że na mapie jej nie było, ale była w sercach wielu pokoleń Polaków.
Dzięki temu mogła się odrodzić po wielu, wielu latach.

Uczniowie klasy 2a przypomnieli również, że dzisiaj to w naszych rękach znajdują się losy Polski i to od nas zależy jaki będzie nasz kraj.

Zapraszamy do galerii zdjęć.